Vandaag is het alweer de beurt aan de 3e foto in het onderdeel “the wedding countdown”!
En zoals jullie aan de jonge koppies kunnen zien, betreft het er vandaag eentje uit de “oude doos”!
Benieuwd naar het verhaal achter de foto? Lees dan snel verder!
Deze foto is genomen op 15 januari 2009 en is dus alweer ruim 8 jaar oud! De gelegenheid was een gala, dat Lars samen met zijn klasgenoten moest organiseren als onderdeel van hun facilitaire opleiding. Het gala vond plaats in Dock 3 in Hendrik ido Ambacht, een jongerencentrum waar Lars, na er stage te hebben gelopen, parttime werkte.
Zoals je kunt zien, zijn mijn rechter voet en onderbeen nogal apart aangekleed. Dit was helaas pure noodzaak, ik had namelijk door iets te enthousiast schaatsgedrag een blessure opgelopen aan mijn achillespees, waardoor mijn voet, enkel en onderbeen in het verband zaten en ik op krukken liep. Voor de foto hebben we die krukken maar even aan de kant gezet, maar het verband (en de charmante warme sok) verraden alsnog dat er iets niet helemaal in de haak was! 😉
Bij het voorgaande stukje lijkt er geen vuiltje aan de lucht; “te enthousiast schaatsgedrag”, wat is daar nu mis mee, hoor ik jullie denken. Maar dat er ook achter dat schaatsgedrag nog een heel verhaal zit, zal ik jullie nu vertellen.
In die periode zat ik namelijk in een burn out. Een burn out, die de voorloper is van heel wat psychische problemen, zo weet ik nu. Toen begon het allemaal nog vrij “onschuldig”, te veel hooi op je vork nemen, moeilijk nee kunnen zeggen, perfectionisme dat weer eens de kop opsteekt. Uiteindelijk heb ik bijna een half jaar thuis gezeten en veel gepraat met psychologen en andere hulpverleners, waardoor ik er uiteindelijk weer helemaal bovenop was! Dacht ik… Dat later bleek dat dit hoogstens een voorbode was en het uiteindelijke probleem veel dieper zat en aangeboren was, wisten we toen natuurlijk nog niet….
Maar wat wordt er gezegd als je een burn out hebt? Precies; “zoek afleiding, ga lekker naar buiten”. Nou dat deed ik hoor! Maar net zoals in mijn werk, wat de burn out uiteindelijk veroorzaakt heeft, kon ik ook hier totaal mijn grenzen niet in! En dus schaatste ik en schaatste ik, totdat ik er uiteindelijk bij neer viel, letterlijk…. Een ontstoken achillespees was het vervolg. En naast verband en krukken, kreeg ik absolute rust voorgeschreven.
Maarja, toen kwam dat gala eraan. Een heel belangrijk onderdeel in de opleiding van Lars en z’n klasgenoten. Ze moesten namelijk alles zelf regelen, van locatie, tot aankleding en uiteindelijk moesten ze er ook voor zorgen dat er mensen op het gala aanwezig waren. En dus waren er naast leraren, om de boel te beoordelen, leerlingen (ook van de andere leerjaren) en hun “aanhang”. En dus kon ik, als vriendin van een van de mensen die het evenement had georganiseerd, natuurlijk niet ontbreken! Gehuld in heuse galajurk en met een speciaal gefabriceerd kapsel vielen het witte verband en de sok bijna niet op! 😉
Ook Lars zag er mega netjes uit! Dit was ook de enige gelegenheid tot nu toe dat ik hem niet in spijkerbroek zag (naast zijn Sandido uniform dan, maar dat tel ik even niet mee).
Dit maakt aftellen naar de bruiloft nog specialer, want hoe zou mijn grote liefde er dan uitzien en wat zou hij van mijn jurk vinden? Over 240 dagen hebben we het antwoord! ♥
