Donderdag 01 december was het zover, mijn 10e afspraak met de diëtiste. En wat had ik er zin in! NOT! Ik treuzelde dus als vanouds weer met douchen, aankleden en ontbijten, waardoor ik uiteindelijk onderhand moest vliegen om er op tijd aan te komen… 2 minuten voor de afgesproken tijd kwam ik binnen, een nieuw record! 😉
Na de gebruikelijke; “wat zie je er toch goed uit slanke den” en “ik herkende je gewoon weer bijna niet”, vroeg ze hoe het ging. En je merkt het vast wel aan de manier van schrijven, ik was niet heel enthousiast…
Ik begon dan ook met het volgende relaas; “Ik snap het gewoon niet! Ik blijf maar op een kilo hangen. Die laatste wil er echt niet af! Lars zegt dat ik aan het stabiliseren ben en dat mijn lichaam het wel genoeg vindt. Nou, ik vind het niet genoeg! Ik wil er gewoon 55 kilo vanaf hebben, verdorie! Je zou me wel een egoïst vinden! Dat vind ik overigens van mezelf ook! Mensen zeggen zo vaak hoe knap ze het vinden, prijzen me de hemel in, maar ik kan er niet van genieten, want het is niet goed genoeg! Ik ben helemaal niet tevreden, zie mezelf ook volkomen niet als “goed” of “dun”! Oké, ik zie heus wel dat ik geen maat 54 meer heb, maar maat 38?! Hell no! In mijn hoofd komt ook overal een “maar” achteraan. MAAR ik ga niet de deur uit zonder corrigerend hemdje, MAAR m’n borsten hangen op m’n knieën, MAAR ik heb nog een buikje, et cetera, et cetera. Wat moet ik nou?!?!
Met deze wanhopige woorden en dito blik eindigde ik mijn spreekkanonnade. Je snapt het onderhand vast wel, maar mijn zelfbeeld is verre van top op het moment…
Toen was het tijd voor de diëtiste om dat weer wat op te vijzelen, ze sprak me het volgende toe; Je bent in een jaar tijd 54 kilo afgevallen. Buiten kijf staat dat dit super knap is en dat je dus mega trots mag zijn op wat je bereikt heb! Je hebt dit zelf gedaan, niet ik, niet je vriend of je familie omdat zij je zo stimuleerde, maar jij! Jij hield je aan je schema’s, jij sloeg dat stuk taart over, jij trok weer je sportschoenen aan om te gaan hardlopen. Wij droegen bij, maar jij bent hier de ster! En wat voor 1! Maar omdat het zo snel gegaan is, kan je hoofd je niet bijbenen, ergens in een uithoek van je hersenen zit echt wel je trots en juiste beeld over jezelf verstopt, het is nu zaak aan jou om dat naar de voorgrond te krijgen. Ga visualiseren en laat aan jezelf doordringen hoeveel je bent afgevallen, hoeveel maten kleinere kleding je aankunt en wat voor figuur je nu hebt. Probeer eens 54 kilo op te tillen, trek kleding met maat 54 aan, en maak van jezelf een foto in aansluitende kleding en plaats deze naast een foto van vorig jaar.
Genoeg stof tot nadenken weer! Ik beloofde de diëtiste om hier zeker mee aan de slag te gaan. 🙂
Na dit positieve pleidooi, besloot ik het positieve vast te houden en liet haar, als 1 van de weinigen, de foto zien van mij in de trouwjurk waarin ik volgend jaar aan Lars het jawoord geef! Ze vond hem prachtig! En wat was ze trots dat zij “hem” mocht zien! Ze noemde me “een plaatje” en zette haar hierboven beschreven woorden nog meer kracht bij door te zeggen; “hier doe je het allemaal voor Samant, het is het meer dan waard kanjer!”
Toen wees ik met een wanhopige blik en de woorden “moet ik nog?” naar de weegschaal. “Ja”, antwoordde ze, “ik wil wel even weten hoeveel het op dit moment precies is.”
Het resultaat viel niet tegen. Ik ben tijdens de “zussenvakantie” natuurlijk wat aangekomen, dus ik wist dat het geen -54 zou zijn. Het resultaat was -53,5 kilo, maar omdat ik toch echt de -54,1 al een keer had bereikt de afgelopen maand, kan ik gewoon spreken van het feit dat ik in een jaar tijd 54 kilo afgevallen ben! 🙂
Het feit dat ik 2 maanden lang schommel op 1 a 2 kilo verschil, wil zeggen dat mijn lichaam officieel aan het stabiliseren is en dat ik bij deze ook kan zeggen dat ik er ben! Ik heb mijn streefgewicht dan weliswaar net niet gehaald, maar omdat mijn lichaam dat ook niet toelaat, heb ik er bij deze vrede mee. 🙂
En nu is het zaak om het zo te houden! De tips en tricks hierover bespreek ik binnenkort in een apart artikel.
Met een stevige knuffel en nogmaals een gemeend; “ik ben zo trots op je!”, namen de diëtiste en ik afscheid van elkaar.
Uiteraard heb ik tijdens de eerste de beste mogelijkheid direct met Lars besproken wat hij van de “visualiseer ideeën” van de diëtiste vond. Omdat hij het hele goede ideeën vond en ook echt denkt dat ik er baat bij heb, hebben we het die zelfde week nog uitgevoerd! Hieronder het resultaat:
Poseren met m’n oude kleding;
50 kilo is nog best zwaar! 😉
Voor en na;
Het is inmiddels 5 dagen nadat de foto’s zijn gemaakt en het filmpje is opgenomen en ik moet zeggen, het heeft zeker geholpen!
Op de terugweg van de bouwmarkt, of eigenlijk al in de bouwmarkt, heb ik vreselijk gehuild. Maar wel van blijdschap hoor! Even alle spanning eruit! Ook had ik stiekem al aan wat mensen deze foto’s laten zien. Gewoon omdat ik zo ontzettend trots ben op het resultaat! Trots op wat IK bereikt heb! ♥
Hehe Sam kop op meid je ziet er super uit de foto,s zijn top daar kan je goed zien hoe het zit ik zou er zo bij kunnen met een beetje proppen haha trots mag je zijn maar dan ook super trots zo als de diettiste zeg jij heb het gedaan knuffel
Nou, dat zou hylarisch zijn als jij erbij in gaat! ?
Bedankt voor je lieve reactie weer! ?